zondag 29 juli 2012

Passie

Voetbal..ik had er niet zo veel mee.  Ik versta er ook geen bal van, letterlijk dan. Al kan ik in een huis vol mannen niet anders dan go with the flow...  Het voetbalseizoen staat ook weer voor de deur.  Dus ik doe een efforreke.  En ja, 't is toch best wel een spannend spelletje, ook al roep ik naast het voetbalplein van de zoon waarschijnlijk de verkeerde dingen. :)

Meestal word ik ook niet bepaald omvergeblazen door straffe uitspraken vanuit die hoek (misschien omdat ik er ook geen bal van begrijp), maar José Mourinho, de bekende voetbalcoach...daar heb ik wel ogen...euh oren naar...
In een interview sprak hij de wijze woorden: it's all about passion and talent. Never mind the score.
Mooi toch!  En dat is buiten het voetbalplein ook zo.
Maar waarom kunnen we dat, als volwassenen, zo weinig aan onze kinderen meegeven?  Ik betrap me er vaak zelf op, hoor... Je wilt dat je kind het goed doet. Punt.  Op alle vlak.  Maar of die score op wiskunde of het resultaat na de voetbalmatch al dan niet een garantie is op succes of falen in het leven... Ik ben zeker van niet.  Dus ik hou dan de wijze woorden van Mourinho in het achterhoofd.

Passie is de sleutel, daar ben ik van overtuigd.  Zo overtuigd als dat een bal rond is (tot daar mijn voetbal-kennis!). 
Iemand omschreef het eens als:...
Passie is je kinderlijke spontane impulsieve gedachten de vrije loop laten en gewoon in het moment durven zijn.  Kinderen kunnen dat als geen ander, volwassenen leren het hen af.
De maatschappij staart zich nu eenmaal blind op resultaten...

En dat is waar! Vanaf de geboorte is je kind al gedoemd om zijn hele leven lang minstens de mediaan of het gemiddelde te behalen.  Erg, toch?! 
Bij Kind & Gezin begint de 'wedijver' al... slaapt de jouwe al door? Dat zou nu toch al moeten op zijn leeftijd.  Kan die van jou nog niet kruipen? De mijne heeft al tandjes!  Nu zou hij toch al zindelijk moeten zijn... Nee, het prille ouderschap is niet altijd een boost voor het zelfvertrouwen.
En dan doen we er nog een ferme schep bovenop, zodra ze naar school gaan.  De ene kan al lezen, voordat ie -bij wijze van spreken- uit de pampers is.  De andere haalt de mediaan niet in het 1e leerjaar...  Het zijn onze verwachtingspatronen die zo enorm hoog liggen, daarom is er geen (of te weinig) passie.

Daarom...lieve boys van mij...ik wens jullie ...
geen vijftien tienen op jullie rapport, geen 5 goals per voetbalmatch, geen 1e plaats tijdens de scholenloop, geen grote onderscheiding over een jaar of tien, geen fancy studiekeuze omdat dat zogezegd hoort ...

Ik wens jullie...passie!  Gewoon véél passie...En simpelweg je best doen.  En dan komt het allemaal goed. Zeg dat mama, of liever: Mourinho - dat maakt nét iets meer indruk op mijn voetballers, denk ik :) - het gezegd heeft! ;)

vrijdag 27 juli 2012

Groeipijntjes

Al 4 weken van de - mijn 5 weken-lange - vakantie om...you lucky bastard, denken velen waarschijnlijk...5 weken vakantie!  Yep, me lucky bastard!  :) Mij hoor je niet klagen, dus we zullen het positief bekijken: nog 1 volle week om leuke dingen samen met de kids te doen.
Al wordt dat, naarmate de kroost wat ouder wordt, meer en meer een uitdaging, merk ik.  De oudste van 7 heeft al zo zijn eigen ideetjes.  Wat mama en papa leuk vinden, vindt hij niet altijd even 'cool'.  Meer nog: dat is echt saai, hoor mama! Tja, een spelletje met je mama op je 7 jaar is niet meer cool, nee.

Knuffelen met een 7-jarige is blijkbaar ook al van een lang vervlogen tijdperk, op enkele zeldzame momenten na.  En zeggen hoeveel ik van hem hou...van hier tot aan de maan en terug... kan ook nog maar op matig enthousiasme rekenen.  Als een bakvis herhaal ik het dan ook nog tot 2 of 3 x toe, om toch maar hetzelfde te horen te krijgen...  Jaaa-aaa mama, ik ook van jou, mompelt hij dan maar, terwijl het nieuwste Nintendo-spelletje op meer bijval kan rekenen. 
Tijden veranderen...!  Hoe hard ik ook probeer om de knuffel-periode van weleer vast te houden; ik vrees dat het een verloren strijd is. 

Maar...NU al??!  Mama is er nog niét klaar voor! Puberteit begint toch pas op 14, nee?  Tot dan is het onbeperkte knuffel-tijd, of niet?

Of zijn het simpelweg wat groeipijntjes... maar de hamvraag is... van WIE?
Van de mama of van zoonlief...? :)

 Mathias 23/04/2005

 Mathias 2012
 Ruben 2012

donderdag 19 juli 2012

One way ticket palmbomen, svp!!

Home sweet home is één van mijn favoriete leuzes, maar ik ga minstens even graag op vakantie. Mijn schoonmoeder zegt altijd: als het zomert in België, waarom dan weggaan??  Awel, daar ben ik het niet helemaal mee eens, want thuis zie ik nog steeds mijn ongestreken wasmand staan, of mijn gordijnen die eens naar de stomerij moeten, of de ramen die dringend een beurt nodig hebben, of mijn paperassen-werk dat aan klassement toe is (ja, de Financial Manager is niet altijd even ordelijk :) )...

Dus ons weekje Spanje was welgekomen, en niet alleen om het wisselvallige weer te slim af te zijn...met vakantie ontvlucht je toch ook je dagdagelijkse routine, niet waar?
En dat is perfect gelukt. 
Maar toch overvalt me elke vakantie weer heel even dat home sweet home-gevoel: weer slapen in je eigen vertrouwde bed, zelf koken in je vertrouwde keuken, vrienden & familie... maar... buiten dat laatste is dat home sweet home-gevoel toch redelijk overschat, besef ik ineens. 
In no time maakt HSH (home sweet home) weer plaats voor HSR (home sweat routine)...toch een nuance...  Zeker als de hemelsluizen al bijna 1.5 week openstaan (kan iemand ze daarboven nu even sluiten, aub??).
Was en plas: check! Papierwerk: check! Kids entertainen: check! Kids die, desondanks, ruzie maken: check! Naar de winkel hollen (wat gaan we in godsnaam eten???): check!  Nog meer was en plas:check!...

En dan kan ik even maar 1 ding denken: one way ticket naar de zon, aub!  Ik moet toegeven dat ik een paar dagen na onze terugkeer de sites van Neckermann, Thomas Cook en consoorten al bijna uit het hoofd kende.  Het afkicken van de zon was zwaar, zeer zwaar!
Ok, gisteren was een lichtpuntJE.  Maar...I need more!

Gelukkig hebben de weergoden of liever: weervoorspellers vele gebeden aanhoord, want er komt...zomer!  Volgende week nog wel, laten we hopen dat het geen halve belofte is én dat ze langer duurt dan 1 dag... anders overweeg ik toch nog dat one way ticketje zon, hoor...

Family & friends allowed! :)

maandag 16 juli 2012

Stereotiep

In dit huishouden is er -vreemd genoeg- alvast één ding niét stereotiep: hier heeft niet de vrouw, maar -jawel- de man des huizes een gat in de hand.  Nu moet ik er wel bij vermelden dat mijn rol een noodgedwongen evolutie is, want ik had/heb er wél de aanleg voor!  Maar af en toe ben ik genoodzaakt om streng als Financial Manager op te treden, om de begroting toch wat in evenwicht te houden.  Vandaar dat ik ook liever zelf de doordeweekse boodschapjes doe.
Afgelopen weekend heb ik die verantwoordelijkheid toch even gedelegeerd (grote les uit mijn vorige job!), mààr ...BIG MISTAKE!  Ik had het moeten weten, want zijn motto is...geld moet rollen!'
Hij kwam natùùrlijk niet thuis met enkel de 5 boodschapjes op het lijstje dat ik zorgvuldig opgesteld had, mét duidelijke richtlijnen van welk merk en ja...zelfs in welk schap hij het kon vinden.

Nee, inkopen doen wordt door manlief nogal ruim geïnterpreteerd.  Het betekent voor hem ook meteen even het huis wat 'herinrichten'.  Even langs de doe-het-zelf-zaak en de plaatselijke outlet meubel-zaak.  Gevolg: nieuwe spiegel, nieuwe lamp én een voetenbankje!  Dat alles voor een spotprijsje, vermeldt hij wijselijk zodra hij zijn hoofd binnensteekt.  Want hij had onderhandeld.  Meteen ook het behang-materiaal erbij gehaald en het nieuwste stukje behangpapier en...ons 'bibliotheek-hoekje' in de woonkamer ondergaat in een uurtje een metamorfose.  Het resultaat is echt geslaagd, zo geslaagd dat ik niet eens boos kan zijn, om het feit hij 1 boodschap van mijn lijstje 'niet gevonden' had... ;) én veel geld uitgegeven had!

Mmm, ook weer niet stereotiep hé: een man die het huis (her)inricht.   Al ben ik er toch wel trots op dat hij dat kan. 
OK, hij werkt dan ook wel in de branche, maar ik vrees- voor onze begroting- dat hij ondertussen van zijn job zijn hobby gemaakt heeft, ipv omgekeerd. :)  Maar soit, ik ben al lang blij dat we helemaal dezelfde smaak delen...  Stel je voor, zeg...

En terwijl de man wat hobby't, zal de vrouw des huizes zich dus maar even bezinnen over het gat in de huishoudelijke begroting voor deze maand...  Een hobby zal dat voor mij alvast niet worden...

zaterdag 14 juli 2012

Strak in 't pak

Een snelle blik op de kalender drukte me vandaag even met de neus op de feiten...2 maanden geleden is het (!) dat ik mijn loopschoenen nog aantrok, SHAME ON ME! 
Twee maanden, dat zijn 8 weken en 24 loopsessies!  Verzachtende omstandigheden, die kan ik met hopen laten opdraven, maar -face the fact- het zijn gewoon excuses.  Dus no mercy meer vanaf nu...
In allerijl heb ik dus vanochtend mijn schoenen gezocht...van onder het stof gehaald, moet ik toegeven.  En gewapend met regenjasje en MP3 richting sportterrein.  Met wat spanning, want ik ben toch wel een klein beetje een prestatie-freak.  De 10 km die ik eerder aankon, dat zou nu geen haalbare kaart zijn, besefte ik goed.  Maar op z'n minst 5 moést lukken...of net iets meer.  Onder de 5 en ik kan er gegarandeerd een uurtje over nukken.  Gelukkig gingen de eerste kilometertjes vlot, even vrees voor steken in de zij, maar die bleven -godzijdank-uit... en dan regen!  Net op tijd...afkoeling voor 't oververhit kopke en ik besluit nog even door te bijten.  Lopen in de regen is zalig, al moet het nu ook weer geen onweersbui zijn, natuurlijk.

Met Running (Disclosure Remix) van Jessie Ware in de oortjes gaat het nog wel even goed.  Resultaat: 6 km... Ik ben er niet euforisch van geworden, maar soit...de 10 km op Dwars door Hasselt is tenminste nog geen verloren zaak.

En een lijf zoals Madonna op haar 54 misschien ook niet!  Afgelopen donderdag live mogen meemaken (dankzij een gratis kaart, anders had ik er waarschijnlijk geen 100 euro aan uitgegeven).  Strak in het pak zit ze, zéér strak! 


En ze dartelt maar liefst 2 uur lang over een indrukwekkend mega-podium.  Je moet het maar doen op die leeftijd.  Maar mijn jeugdidool van weleer kreeg me niet echt warm.  Na 'Music' ben ik haar ook kwijtgeraakt onderweg, dus haar nieuwste album klonk me dan ook als chinees in de oren.  Pas bij Express Yourself en later bij Vogue en Papa don't preach vergat ik even dat we in de (gietende) regen stonden.  Like A Prayer was tenslotte een explosie van formaat, en als ik zo rond me keek, was ik duidelijk niet de enige die gekomen was voor de 'gouwe ouwes'.  Alleen had ik gehoopt nog iets te horen van 'Ray of Light', een steengoed album. 

De show was verder indrukwekkend, haar entourage ook... ik vermoed dat ze met ijzeren hand haar dansers selecteert en dirigeert.  Onvoorstelbaar, een echte machine...
En zoals het een echte diva betaamt, vertrok ze weer met gierende banden in een geblindeerde karavaan van wel een tiental terreinwagens.  De laatste noten waren nog maar een paar minuten eerder gespeeld.  Alles zeer strak geregisseerd en getimed, bijna zielloos, vond ik. 

Geef mij maar een concertje van Arsenal in de plaats, bij voorkeur in 't Rivierenhof.    Lekker gemoedelijk, met een paar bis-nummertjes achteraf én volledig live. :)  De zangeres, Leonie Gysel, iets minder 'strak in 't pak', maar daarom niet minder charismatisch.  Integendeel zelfs! Loooooove Leonie!!

donderdag 12 juli 2012

The Hair-Files

Nee, gezegend met een weelderige haardos ben ik zeker niet...nooit geweest trouwens. 
Zelfs geen lichte verbetering tijdens mijn zwangerschappen.  Lap, was me dat een illusie minder...zeker na verhalen van vrouwen die spectaculaire haar-metamorfoses ondergingen.  Van steil naar krullen en omgekeerd, enz...  Watertandend droomde ik van glanzende, volle lokken.
Maar nee, geen gedaante-verwisseling hier...dikker wordende buik, borsten, billen, benen niet meegerekend, hé...

Na de 2e bevalling werd het helemaal erg..haaruitval, aaargh!  Hormonaal, klonk het bij de dokter.  OK, dan maar een heel arsenaal aan voedingssupplementen, vitamine-drankjes, enz...de plaatselijke apotheek draaide zijn halve omzet enkel op mij, denk ik.

Tot op vandaag is het nog steeds een futloos hoopje haar, alle vitamine-cocktails ten spijt. Lang heb ik mezelf getroost met 'ik ben tenminste geen uur met de haardroger in de weer'...
Maar de ambitie om het volgende Goudlokje te worden mag ik definitief opbergen, dus dan rest er maar 1 enkele uitweg en dat is...de Schaar.  Jaren geleden met een kort kopje rondgelopen, en dan lange tijd -om één of andere reden- erg bang geweest van de Schaar. 
'Enkel de puntjes!', klonk het steevast bij de kapper...  Verder dan een korte frou kwam het niet.

Maar nu ben ik inmiddels 35 en een flinke meid, hé...dus heb ik mijn strijd tegen de schaar opgegeven...  Je moet in het leven uiteindelijk ook je meerdere durven erkennen, vind ik.

Afgelopen maandag heeft mijn allerliefste kapstertje zich eens flink mogen uitleven.
En ik ben er ZO blij mee!  De Schaar en ik, we zijn weer vriendjes... :)





woensdag 11 juli 2012

What's in a name...

Het punt is gekomen om mijn blog voor de leeuwen te gooien.  Eng zeg... 
Zometeen FB-launch naar al mijn mama-vriendinnekes...slik!
Maar het 'test-panel' klonk alvast positief...met dank, lieve vriendjes :)

Slechts 1 terugkerende vraag...Miss Mamalicious, what's in a name...?  Terecht!
Wel, ik voel me echt geen delicious babe .... en al zeker geen über-mama of zo.  Wees gerust! Bij momenten zeer integendeel zelfs, believe me... ;)

Oorspronkelijk is het ontstaan vanuit het gezellige mama-clubje dat gedurende de voorbije jaren aan de schoolpoort gegroeid is.  En we hebben een behoorlijke cava-periode gehad met z'n allen... the anonymous alcoholic mama-club zal je denken...!
Het leven aan de schoolpoort kan zwaar zijn, jawel ;)

Nee, zo erg is het absoluut niet, maar de cava-consumptie is wel een ietsiepietsie geminderd... kwestie van het mamalicious-gehalte toch een béétje op peil te houden! :)

Maar we zijn nog steeds fan, van een glaasje op tijd en stond.  Met all time favourite: Cavalicious... vandaar...mama's aan de Cavalicious...dat werden dus mamalicious avondjes! 

Zo, en nu hoop ik nog wat mama's lid te maken van dit Mamalicious-clubje, met of zonder glaasje bubbels!  Schol! (met een beetje bibber in de hand!)

See you!
xxx

dinsdag 10 juli 2012

Palmbomen en zo...

Ola, amigas!

En of we genoten hebben!  Het was een superleuke gezinsvakantie, en het leek eens zo leuk na die vreselijke ziekenhuis-dagen.  Het contrast kon niet groter: zondagavond 21u nog in het ziekenhuis, maandagnamiddag 14u op het strand :)
En allemaal gezond en wel. De max!

 

Het deed zelfs onze gemiste Werchter vergeten.  Al deed het die bewuste vrijdag toch wel even pijn...ja, ik moet er toch even over zeuren...
Pearl Jam en bijbehorend jeugd-sentiment (ja, zo oud ben ik inderdaad al! :) ) moeten missen, dat stak wel even recht in het hartje.  Onze tickets waren op een half uur weer verkocht (leve Facebook!).  Tja, even slikken en weer doorgaan...!
Al doen alle festival reports me wel weer behoorlijk watertanden...effe haat-liefde-verhouding met de TV nu. GRRR...

Damn you, Jim TV! Gimme some Eddieeeeee...!