donderdag 16 oktober 2014

Krakende mijlpalen

Een rondje osteopaat was confronterend, eerder deze week. Blokkades all over. Van hoofd tot bekken en enkel. Niet dat ik overduidelijke klachten had. Nee, eerder vage kwaaltjes. Beetje moe, beetje dit, beetje dat. Je kent dat wel. Ach ja, je gaat ook al richting 40, zegt mijn wederhelft dan smalend. De mantel der ouderdom, blijkbaar overal goed voor.

Maar de osteopaat wond er geen doekjes om, laat staan mantels. Het ging van krak en krak en nog eens krak. Ben je er klaar voor, vroeg ze. Niet wetende wat ik moest verwachten, knikte ik maar stoer van ja. Totdat ze zich met het volle gewicht op mijn middelste ruggenwervel zette. Gaat het? Ik kreeg er geen zuchtje uit - laat staan een woord, wegens de benarde toestand waarin ik me bevond, maar...het ging. En zelfs veel beter nu. Wat een verlichting! Bijna als een dartel veulen verliet ik de praktijk.

Ik nam me voor om regelmatiger te gaan. Ook met de kinderen. Eén keer per jaar, al was het maar preventief. Zo ging ik ook met de oudste zoon.
En ik moest slikken, toen ik hem daar zo -met zijn bijna 1m45- languit zag liggen op de kraaktafel. Visioenen van een klein baby'tje katapulteerden me plots terug in de tijd. Bijna 10 jaar geleden nu. Op diezelfde tafel. In dezelfde praktijk. Krampjes teisterden toen zijn kleine lijfje, ocharme.

10 jaar later is hij maar liefst een meter gegroeid. Eet hij 's avonds niet één, maar twee of zelfs drie borden spaghetti. Vraagt hij naar wanneer hij eindelijk een Facebook-acount mag. Of nog beter: een smartphone. Mijlpalen zijn het. Zucht...

Maar daar in die praktijk was hij toch nog even mijn kleine hummeltje van weleer. Stoer knikte hij van ja, toen de osteopaat vroeg of hij er klaar voor was.
En mama kreeg een krop in de keel...






dinsdag 7 oktober 2014

Vooruit met de herfst

Ik luister en kijk naar Sabine. En een soort van ontkenningsfase doet zijn intrede. Niet alleen de apocalyptische weersvoorspellingen zitten daar voor iets tussen, maar ook de grijze muis-outfit van onze allersympathiekste weervrouw bezorgt me letterlijke koude rillingen. Die is herfstiger dan herfstig. Saaier dan saai. En vooral weinig flatterend. Ik vraag me af of ook de VRT-styliste in een soort van winterslaap gesukkeld is.

"Regen. Kans op nog meer regen. En rukwinden. En misschien zelfs hagel. En o ja, ook nog een stevig onweertje. Grillig. Grijs." Ze verkondigt het met de glimlach, maar ik word er niet vrolijk van. Sorry Sabine. En met het herfstweer kan ik me dan nog neerleggen. Het is wat het is.

Just.change.the.outfit!

Stiekem zou ik Sabine wel eens willen inschrijven voor een stevig rondje Jani. Alleen al maar om het huidige weerbericht wat fleuriger te maken. Om nog maar te zwijgen van een herboren weervrouw, die haar eigen sexy zelve herontdekt. Complete win-win, toch?

En als we dan toch bezig zijn, pakken we Jill - van die andere zender- er ook bij. Het gehele weerbeeld zou er wel bij varen. Maar goed, er bestaat ook zoiets als het feit dat er over smaken en kleuren niet te discussiëren valt, zeker?

Ik zal me dan maar eens beginnen focussen op mijn eigen kleerkast, die ook weer nood heeft aan wat herfstuitbreiding. Een beetje toch. Deze herfst/winter ga ik voor massa's knitwear: oversized cardigans en sweaters, grote sjaals en hippe mutsjes.

Allez hop, vooruit met de herfst. Let's shop!