dinsdag 16 december 2014

Ego-pakjes

De eindejaarsdagen. Hét perfecte excuus om ook jezelf eens in de watten te leggen.
Kerst is er niet alleen om jezelf weg te cijferen in functie van anderen, nee...het is ook effe lekker ego-tijd. Vind ik zelf dan.
En dat kan zo ineens, heel impulsief en ja...zelfs redelijk budgetvriendelijk. Godzijdank voor mijn portemonnee denk ik niet àltijd in termen van nieuwe outfits, nee.

Zo ging ik vanmorgen naar de bakker voor een zakje chocola. Toen de winkeldame vroeg of het een cadeautje mocht zijn, zei ik prompt van ja. Zonder aarzelen zelfs. Ook al ging ik het niet echt cadeau doen. Behalve aan mezelf dan. Even dacht ik dat ze het kon aflezen van mijn gezicht, dat ik daar gewoon een potje egoïstisch stond te wezen.

Ze deed er zorgvuldig een gouden strikje om, met een kersttakje. Dat dat strikje er al meteen in de auto af zou vliegen bij deze ongeduldige veelvraat, heb ik er niet bij vermeld. Beetje decadent, maar toch zonder schuldgevoel.
Ik kreeg er een lichte kerststemming van, van dat zakje chocola met strikje voor me, myself & I. En niemand anders. Omdat het kan, omdat het gepermitteerd is, omdat het Kerst is.



Van het échte Kerstgevoel, compleet met ho-ho-ho jingle bells & toeters en al, ben ik nog in blijde verwachting. De Kerst met de grote K is nog niet helemaal doorgedrongen. En ja, de kerstboom staat. De jacht op cadeautjes is geopend. En het kerstmenu is besteld.  Ik probeer het niet te rushen, want voor je het weet, is het weer achter de rug. En zoals dat meestal het geval is, is de aanloop altijd het leukste gedeelte. Uitkijken naar heeft iets magisch. Magie die altijd een beetje verdwijnt, zodra het moment er is.

Dus, we laten die jingle bells rustig doordringen. En anders moet ik nog maar eens om zo'n chocoladezakje gaan. Met strikje.


Fijne eindejaarsfeesten!