vrijdag 25 september 2015

Groen is goed!

Ik ben een foodie. Wie me op Instagram volgt, wist dat al. Om de haverklap post ik wel iets dat food-gerelateerd is. Het is sterker dan mezelf. Kan blij als een kind worden van de texturen, de kleuren, de vormen, ... Een instant happy-maker. Als het maar met liefde bereid is.

Vroeger lag ik er echter niet zo wakker van.. Eten was meer een noodzaak. Je bent immers jong en alles moet dan vooral snel gaan, zo ook het eten.
Het strafste van al is dat je in je twenties nog wegkomt met een regelmatig Big Mac-menu'tje of een pizza van tijd tot tijd. Gezond eten stond toen gelijk aan diëten en alles wat naar gezond rook, was per definitie niét lekker.

Tegen je bijna forties keert het tij, jawel. Die calorierijke hamburgers en pizza's wreken zich, hoedanook. Is het niet op je heupen, dan is het wel ergens inwendig. Ongezond eten heeft ook een invloed op je gemoedstoestand en op je algemene welzijn. Hallo vermoeidheid, hoofdpijntjes en andere ongemakjes. Ik kan ervan meespreken.

Dus gooide ik het roer stilaan om. Ja, de wijsheid komt dus effectief met de jaren.
Niet alleen die "ouwe wijven"-ongemakjes stoorden me, maar vooral ook de saaiheid en routine die in onze dagelijkse maaltijden gekropen waren. De zoveelste kip met rijst en curry of worst met puree... ik staarde met verveling naar mijn bord, en zo ook mijn huisgenoten. Genoeg om een andere weg in te slaan. Een gezonde(re).

En dat gezond eten ook echt niet gelijk staat aan diëten, besefte ik vrijwel meteen. Het vraagt alleen wat meer tijd, vooral in het begin. Gelukkig reken ik af en toe op Foodbag. Voor mij heeft zo'n thuisgeleverd pakket met ingrediënten alleen maar voordelen: ik moet geen beroep doen op mijn inspiratie, ik hoef niet naar de winkel, het is in een mum van tijd klaar, we eten gevarieerder, gezonder, anders én we gooien niets weg.




En dat doen we dus al sinds begin dit jaar. Maar deze zomer ging ik nog een stapje verder, want die futloosheid en hormonale schommelingen, die waren precies niet van plan om meteen te wijken. Bij Functional Body in Hasselt kreeg ik prima begeleiding op vlak van voeding en beweging. En ik leerde al meteen iets bij: sporten zonder je voeding aan te passen, dat werkt dus voor geen meter. Logisch ook, maar goed.... lang dacht ik (of hoopte ik) dat sporten een vrijgeleide was om eender wat naar binnen te spelen. Niet dus.

Het moeilijkste moest echter nog komen: mijn ontbijt aanpassen, want mijn dag begon te gesuikerd, zo bleek. Ook met havermout en fruit, vroeg ik verbaasd? Ja, ook met havermout en fruit dus. Ik leerde nog meer, over proteïnen en neurotransmitters en zo... En dat die proteïnen broodnodig (beetje verkeerde woordkeuze, want er komt geen brood aan te pas) zijn aan het begin van de dag. En proteïnen, dat zijn eieren, toch? Inderdaad, maar ook groene groenten en vis en vlees.
De gedachte aan een avondmaaltijd op mijn ontbijtbord deed me effe huiveren. Maar goed, het was het proberen waard.

En nu is het dus onder meer véél groen wat de klok slaat tegenwoordig. De kinderen zijn al gedrild: "Alles wat groen is, is goed, hé mama?" Euh ja...zoiets ongeveer.
Ik begin de dag dus anders, een beetje ongewoner... en ook al zijn we er nog niet helemaal, ik voel me al een pak energieker sinds mijn nieuwe eetgewoonten. Door toegevoegde/snelle suikers (zoveel mogelijk) te schrappen, ging mijn energiepeil al een stuk de hoogte in. Na een aantal weken mis ik het zelfs niet eens.




Natuurlijk is er af en toe plaats voor een glaasje wijn of een guilty pleasure. Dat is genieten, maar ik leerde dat gezond eten ook bijzonder lekker kan zijn. Je moet er alleen wat bewuster tijd voor maken. Maar die investering loont, daar ben ik van overtuigd.

Laat die forties dus maar komen! :D

zondag 13 september 2015

Comment ça va?

2015-2016. Een nieuw schooljaar. Ik weet het, ik hol een beetje (veel) achter de feiten aan, want we zijn al twee weken ver in dat nieuwe schooljaar. Maar goed, we zijn dus weer uit de startblokken geschoten. En neem dat gerust letterlijk.
Het is weer van kaften (dank u, Youtube-vriend om het nog maar eens voor te doen) en agenda's en ouderbriefjes en huiswerkavonden en ... Frans. Want ik heb er eentje in het vijfde. Dat gevreesde vijfde... want dat Frans komt er ook nog eens bij...

Maar mama vreest Frans alvast niet. Want Frans was, in tegenstelling tot wiskunde, altijd al mama's beste vriend op school. Ik deed dat oprecht graag. Het was even letterlijk in een andere wereld vertoeven, want die van de cijfertjes en zo, dat was de mijne niet. Maar die van de mooiste taal ter wereld, ja hoor, die wel!

Dus nu zet ik me met veel enthousiasme aan de huiswerktafel met mijn oudste. En de eerste Franse klanken lukken wonderwel goed. Ik weet het, het vijfde is nog pril, maar iets zegt me dat dit hem wel ligt. En ik heb de stille hoop dat het hem wat energie zal geven, tussen de andere schoolse leerstof die hem tot nog toe behoorlijk zwaar viel.

Dus nu oefenen we af en toe kleine conversaties, in de auto, aan tafel, in de badkamer: 
Comment ça va? Très bien! 
Tu vas où? Je vais à l'école.
Je m'appelle Mathias. Et toi?

Klinkt best wel schattig wanneer hij zijn Franse tongval inoefent. :)
En ik denk dat hij het ook leuk vindt. Een beetje toch. Misschien worden hij en Frans ooit ook wel beste vriendjes... ;)

Ondertussen oefenen we lustig verder. Dat mama tegenwoordig weer met dit liedje in haar hoofd zit, nemen we er maar bij... ;)