maandag 11 juli 2016

Niks moet, alles mag

Dat ik al zo lang niet meer geblogd heb, merkte een vriendin fijntjes op. Het klonk niet als een verwijt, maar toch bekroop een licht schuldgevoel me plots. Want het klopte. Ik heb mijn blog verwaarloosd. Zelfs de recente vierde verjaardag van Miss Mamalicious is me helemaal ontgaan. Van mijn eigen schrijfkindje. Shame on me.

En nu ga ik het grootste cliché-excuus inroepen, zoals de tijd die aan me voorbijracet. Met een hoofdjob en een vrij goedgevulde freelance-activiteit in bijberoep is het - echt waar- geen leugen. Maar nu is het vakantie en heb ik geen uitvluchten meer. Met uitzondering van de inspiratie, die wel een uitgedroogde oase in het midden van een zinderend hete woestijn lijkt.
Maar goed, vakantie moet inspiratie brengen. Of liever: de rust in het hoofd, het 'niks-moet-alles-mag-gevoel'. Dat werkt (bijna) altijd.

Eigenlijk heb ik nog niet echt vakantie. Maar vandaag wel. Dat realiseerde ik me tijdens het voorbije weekend plots. Ik mag op 11 juli van mijn werkgever genieten van een vrije dag.
Maar elk jaar 'vergeet' ik dat. Vreemd genoeg. Extra leuke 'verrassing' dus. Zeker op maandag.

En dat die extra verlofdag goed van pas komt. Want dit jaar schiet ik wel opmerkelijk laat in actie voor de vakantie. Waar ik vroeger een week vooraf al bijna volledig gepakt en gezakt was, lijkt het nu wel iets van de laatste minuut te worden. Staat last-minute gelijk aan ouder worden? Misschien. Ofwel heeft dat 'niks-moet-alles-mag-gevoel' al zijn intrede gedaan. Hoedanook, ik kijk er naar uit om weer even weg te zijn.

Ook al hou ik van 'home sweet home', toch is het altijd fijn om op reis te vertrekken. Om andere lucht te ademen, andere indrukken op te doen, om andere mensen te zien, om leuke plekjes te ontdekken,...
En dat hoeft helemaal niet aan de andere kant van de wereld te zijn.
Zolang 'niks moet, alles mag' maar de leuze van de dag is. Dan ben ik de contentheid zelve.

En nu gaat deze contente mens maar eens pakken. Het laatste 'moetje'... ;)
Ciao!