zaterdag 22 juni 2013

Summer Feeling

Het wispelturige zomerweer zorgt voor wat onrust in de dagelijkse, vestimentaire beslissingen. Kleerkast-dilemma's...dé killer van elk goed humeur! Pragmatisch als ik ben, neem ik dan maar het zekere voor het onzekere: én zonnebril én paraplu én regenjas én pumps én laarsjes... Eén en al gezeul, maar soit...we zijn tenminste op élke zonnestraal voorbereid. 

Onder het motto: een verwittigde vrouw is er twee waard...
Het zomert in België en wat neem je mee?


Een degelijke paraplu, groot genoeg voor twee


Een regen-outfit


Je hipste zonnebril


Waterproof laarzen, bestand tegen een wolkbreuk en/of overstroming



Je nieuwste bikini voor een plotse opstoot van de thermometer


Een classy vakantie-outfit voor die spontane BBQ



En o ja...een aanpassingsvermogen om u tegen te zeggen.
Maar hey, we klagen niet, want we zijn blij met elke zonnestraal, toch?


zondag 16 juni 2013

Eén

Miss Mamalicious mag 1 kaarsje uitblazen. Jawel!
Al 12 maanden geleden is het dat deze blogpost verscheen. Met veel aarzeling, op die 18de juni 2012. Moet ik eerlijk toegeven.
Maar een post die tegelijk zoveel blog -en schrijfkriebels gaf, dat ik het nodig vond om voortaan de ervaringen, de uitdagingen, de bedenkingen, de lach en de traan in mijn leven, en plein public, neer te pennen. :)
Want zo gaat dat in het leven. Soms is het feel good, en soms feel bad. Niks mis mee. Meer nog: volstrekt normaal.

Al 365 dagen geleden dus. En toch heb ik nog steeds lezers. Redelijk fantastisch vind ik dat toch wel. :)
En dat al dat bloggen nog professionele uitdagingen in gang zette, vind ik zo nog fantastischer. Want ik ben er eindelijk achter dat ik, ondanks een stukje honkvastheid, écht wel nieuwe en andere dingen nodig heb. Nieuwe impulsen, andere horizonten.
Een mooi tegengewicht dat alles in balans brengt.

En zoals dat bij een echte verjaardag hoort, klinken we erop. En hoera: Miss Mamalicious trakteert! Ga naar de Miss Mamalicious-facebookpagina en ontdek hoe je mee kan bubbelen!





zondag 9 juni 2013

Juni

Juni is wellicht één van mijn favoriete maanden. Weg werkdrukte, weg regen en grillige temperatuurschommelingen, weg winterkledij (ja, die bleef dit jaar uitzonderlijk lang binnen handbereik)... hello ZOMER!
Tijd voor quality time, voor terrasjes, voor aftellen naar de vakantie...zalig zorgeloos.
Juni heeft me tot nog toe niet teleurgesteld. Een prettig weerzien met - long time, no see- DE ZON was daarin een bepalende factor, laten we eerlijk zijn...
Het natte verleden laten we voor wat het is, geen gezeur, geen gemekker meer...de zon is er, en ze is ...here to stay!

De arme, blokkende studentjes zullen het niet graag horen. En je kan ze geen ongelijk geven: na vele herfstige weken moeten studeren met dit zomerweer...Je zal het maar meemaken.
Dus ik leef met ze mee. En wellicht zal ik dat binnen een aantal jaren nog meer doen. Als mijn eigen kids achter de boeken moeten kruipen. Of juni dan nog steeds staat voor zalig zorgeloos, betwijfel ik ten zeerste.
De quality time situeert zich dan in de boeken, en mama ruilt terrasjes-time in voor 24u-permanentie à la maison: een luisterend oor voor de onvermijdelijke frustraties, een portie peptalk voor de het-gaat-er-echt-niet-meer-in-momenten, een schouder voor de traantjes, een coaching-sessie voor de laatste loodjes, een bordje comfort/energy food voor de broodnodige boost,...
Een loodzwaar traject, met op z'n minst wat extra grijze haren en vele slapeloze nachten op het einde van de rit.
Dus bij deze verdienen ook de mama's en papa's een behoorlijk hart onder de riem. De blokkende kroost mag zich, ondanks de omstandigheden, gelukkig prijzen.

Tot vorige week stond ik er echt nog niet bij stil. Alsof ik de gedachte blokkeer. Maar ik moet toegeven dat bovenstaand tafereel echt niet meer zo'n ver-van-mijn-bed-show is.
Met eentje in het tweede leerjaar en een afzwaaiende kleuter kwam ineens het besef dat we binnenkort officieel uit de kleine kinderen zijn. En neem dat meteen ook maar letterlijk: uit een kleerkast-razzia bleek dat de garderobe van de boys op z'n minst een paar cm te klein geworden is. De oudste vindt het alvast super: fier verkondigt hij dat hij al tot aan mama haar ...-ja hoor- borsten komt! Een mijlpaal, toch? ;)