zaterdag 21 februari 2015

Winterdipping

Ik dacht het deze keer es bijzonder slim aan te pakken: een lading vitamine D-supplementen, regelmatig sporten in de gezonde buitenlucht, gezond eten met zoveel mogelijk vitamines, af en toe bewust wat quality time inplannen (chill, relax en zo), ... ik had me mentaal en fysiek goed voorbereid op een lange, donkere winterperiode. Dacht ik. Maar zoals steeds heeft februari me weer te stekken. De winterblues: check.

Er zijn zo van die dagen, waarop ...

de zin in iets volledig ontbreekt

zuchten mijn favoriete bezigheid is

ik Miss Donderwolk ben

ik het liefst de hele dag onder een warm deken zou kruipen

ik voor mijn kleerkast sta en me realiseer dat ik mijn winterkleren meer dan beu ben en, na veel dilemma's, maar iets kleurloos aantrek

bad winter-hairdays meer regelmaat dan uitzondering zijn

ik me erger aan mijn wintervet

ik me nog meer erger als ik besef dat dat wintervet eerst moet verdwijnen alvorens ik weer in die mooie zomerkleren wil passen


Regelrechte futiliteiten, I know. Maar ik tel keihard af naar de lente.
En morgen starten we de dag met een 10 km-run, hopelijk met een streepje zon. Keeping up the motivation!




woensdag 18 februari 2015

Leve schoolvakanties?

Eerder deze week moest ik lachen om dit artikel. Al valt dat lachen te nuanceren, want schoolvakanties zijn niet bepaald een godsgeschenk, nee. Zeker niet als het weer toch onverwacht druileriger uitdraait dan voorspeld. En een (buikgriep)virusje door het huis dwaalt.

In de ideale wereld kabbelen de vakantiedagen rustig voort, maar soms zijn er ook van die dagen waarbij je je instinctief instelt op een survivaltocht. Met veel hindernissen en valkuilen, en een apotheose om u tegen te zeggen.

Tot ongeveer de middag loopt alles meestal redelijk gesmeerd. Iedereen slaapt wat langer en het duurt gelukkig ook even voor de halfslaperige kopjes plaats maken voor een iets actievere status. Na het ontbijt vliegt het speelgoed (dat ze op dat moment nog niet beu zijn) in het rond, afgewisseld met wat beeldscherm-animatie en een enkel gezelschapsspel. Daar starten dan de kleine akkefietjes, want niemand hier in dit huis kan goed tegen zijn verlies. Nee, mama ook niet.

Bovendien verschillen mijn kinderen behoorlijk van karakter. De ene verkiest rust, de andere zorgt liever voor wat leven in de brouwerij. Het gevolg is dat de actieve factor na een tijdje op het rustige systeem van de andere werkt. Wat er dan weer voor zorgt dat de akkefietjes uitmonden in heuse discussies met af en toe zelfs wat handgemeen. En jawel: op zijn boys (veel decibels en oergeluiden). Voeg er nog een vleugje verveling aan toe en het zit er bovenarms op. 

Hallo, stress!

De akkefietjes laat ik hen meestal zelf uitvechten, oordeelt mijn pedagogische kant. De eerder fysieke toestanden probeert mijn bemiddelende zelf (lees: in gendarme-stijl) in de kiem te smoren, vooraleer ze escaleren en er vodden van komen. 
Nee, makkelijk is het niet, het leven van een mama met (school)vakantie.

De volgende schoolvakantie telt maar liefst twee weken - oh horror. Eén daarvan is gelukkig al gevuld met een kampje. Nu nog een overlevingsstrategie vinden voor de andere week. Laten we beginnen met ... een stralend zonnetje en minstens 15 graden?

Bij voorbaat dank aan de weergoden!