vrijdag 4 mei 2018

The game is on

Een uurtje of twee bij mijn kapster, dat is altijd pure ontspanning. Alleen maakt ze me er - subtiel, doch duidelijk - attent op dat er steeds meer grijze haartjes te camoufleren zijn. Ja, inderdaad. Er is geen stoppen meer aan die grijze haardos in wording. Mijn bezoekjes aan mijn lieve kapster worden dus steeds frequenter.

En ik heb zo'n vermoeden waar die zilveren sprieten vandaan komen, de leeftijd buiten beschouwing gelaten dan. 
Sinds een tijd zijn de kinderen, zoals zovele anderen, verslingerd aan een gedrocht dat Playstation 4 heet. Ja inderdaad, een gedrocht. Nooit gedacht dat een zwart kastje van 30 X 30 cm me (en ongetwijfeld vele andere ouders) tot pure wanhoop zou drijven.

Vooral sinds de talloze aangekochte spelletjes (yep, staat gelijk aan een fortuin) plaatsgemaakt hebben voor Fortnite, een epic game waarbij er vooral veel decibels geproduceerd worden en termen zoals 'looten', 'unlocken' en 'kills' door de lucht vliegen. De essentie ontgaat me volledig, maar de daarbijhorende 'ambiance' en verhitte discussies tussen de kinderen alvast niet.

Ik moet het met schaamte op mijn wangen toegeven, maar Fortnite houdt ons gezinsleven bijna in een houdgreep, ondanks de regels die we opleggen om de boel in te tomen. Maar dat blijkt toch een redelijke maat voor niets, want onze weekendschema's lijken meer dan eens gedicteerd te worden door dit voor mij ondertussen 'duivelse' spel:

"Nee mama, ik kom nog niet eten, want ik moét eerst dit potje uitspelen... " (grijze haar nummer 64 verschijnt als vanzelf)

"Wanneer zijn we terug van dat familiefeestje, want ik heb met X 'afgesproken'? (En met 'afspreken' bedoelen ze dus geen gezellige face-to-face playdate. Nee, online is dat dan. Uiteraard.)

"We gaan een planning opmaken wie wanneer dit weekend zal spelen." (Huh?? Zag ik zonet grijze haar nummer 82 blinken?? En een planning wie wanneer huiswerk zal maken bijvoorbeeld, daar spreekt niemand van, natuurlijk)

KNET-TER word ik ervan!
Meermaals heb ik dan ook al letterlijk de stekker uitgetrokken en het ding bij het weg te brengen huisvuil gezet. 

Het probleem met Playstation 4 is dat het bijna een 'universeel' gegeven is onder tieners, waar je bijna niet omheen kan, want 'iedereen heeft het'. Zoals we vroeger een Gameboy kregen of een computer in huis haalden, omdat iedereen het had. Zo heeft je-weet-wel-wat (zoals de kinderen vaak zeggen, omdat ze weten dat het woord Playstation me ondertussen al doet daveren) zich ook meester gemaakt van vele huishoudens anno 2018. Met allemaal ouders die op dit eigenste moment à volonté grijze haren kweken. 

Ik denk dat ik na dit weekend volledig grijs zal zijn. ;)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten