vrijdag 29 augustus 2014

Last minute-mama

Ik ging zo'n weekje voor de eerste schooldag nog bloggen. Over hoe snel de vakantie wel is gegaan. Maar dat weekje werd effectief de laatste vakantiedag. Vandaag dus. Zoals dat met elke laatste vakantieweek gaat, is dat voor mij - dé last minute-mama - er eentje van: waar is die turnzak nu gebleven en oeps, de turnpantoffels zijn te klein en eigenlijk geldt dat ook voor de volledige garderobe van de oudste en ach ja, de koekendoosjes waren zoekgeraakt op school, ... Enfin: zaken waarvoor ik dus 9 weken de tijd had, maar die zich in mijn geval opdringen in... de laatste vakantieweek. Dat heb je met last minute-mama's...

Ik weet alvast wat noteren op mijn lijstje met voornemens voor het nieuwe schooljaar.
September lijkt tegenwoordig wel een beetje het nieuwe januari. Ik betrap mezelf erop dat ik volop nieuwe plannen maak en boordevol goede intenties zit. 
Over de gezonde en vooral gevarieerde maaltijden die ik elke dag op tafel ga toveren, bijvoorbeeld. En dat ik daar toch dringend een weekschema'tje van moet maken, inclusief boodschappenlijstje.
En dat die maaltijd dan zo goed als klaar moet zijn op de piekdagen.

En dat ik een toonbeeld van geduld ga zijn als de kinderen hun huiswerk maken, terwijl die maaltijd rustig verdersuddert op het vuur.

En dat ik elke dag een kwartier vroeger ga opstaan. Om zelf deftig wakker te zijn, alvorens de rest van de familie ontwaakt. Halfslaperig in combinatie met de ochtendrush? Hello baaldag. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid, zeggen ze. 
Dit voornemen stemt me trouwens zeer benieuwd, want die zelfkennis leert me ook dat ik een anti-ochtend-mens pur sang ben.

Ik ga voortaan ook alle schoolbriefjes en agenda-notities met een volledig in plaats van een half oog lezen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik aan de schoolpoort sta op een pedagogische studiedag. Of dat de turnzak en niet de zwemzak mee is. Al zijn ze nu op een leeftijd dat ze dat zelf kunnen aangeven, dus in dat geval pleit ik gedeelde schuld. 

Maar toch, ik ga minder last-minute zijn. Echt... 
En nee: onder druk presteer ik het beste, is deze keer geen geldig excuus. Een first-minute mama zal en wíl ik niet zijn, maar een beetje discipline en routine kweken is geen overbodige luxe. Zeker na een vakantie waar structuur absoluut niet in ons woordenboek stond.

Zo, van de theorie zijn we alvast overtuigd. Nu nog de praktijk. 


Veel succes met de eerste schooldagen!





woensdag 20 augustus 2014

Post-festivalvibes

Ik weet het, het is te pessimistisch om nu al te denken dat de zomer voorbij is. Maar met Pukkelpop als laatste grote zomerfestival en de huidige herfst-temperaturen lijkt het wel een beetje over & out met het zomergevoel.
Dat ik thuis van kouwe ellende de verwarming moet opendraaien vind ik nog niet het ergste. Nee, ik ben een beetje in Pukkelpop-rouw.

De festivalweide ligt op een boogscheut van hier. Op een paar weken tijd transformeert de kale plek, met een paar verloren koeien erin, langzaam maar zeker in een gezellige bedoening. Ik hou wel van die opbouw-fase. Van 'Wow, wat een vrolijke kleurtjes' en 'O, die gezellige toi toi's hebben ze net geplaatst' tot 'Hoppa, het hoofdpodium staat er al'.
Ik kijk er elke keer mijn ogen uit. Als bij wonder heb ik er nog geen ongeval veroorzaakt.

Maar dat risico is nu weer herleid naar nul.
Daags na Pukkelpop reden we voorbij de weide. De vlaggen hingen al meer dan halfstok en de rijzige podia bleken ineens onthoofd of zo goed als verdwenen. Ik word er altijd wat emotioneel van, als de festivalsite in een staat van afbraak verkeert.
Geen bonte taferelen, bruisende festiviteiten of opzwepende muziek meer. Nee, de gezellige drukte maakt plaats voor een koude werf waar het geluid van vallend metaal overheerst. Totdat die paar koeien daar weer staan te grazen in een zee van eenzaamheid. Triest!

En met de laatste Pukkelpop-tonen lijkt dus ook ineens de zon verdwenen. Wou dat ik de klok weer kon terugdraaien, naar het begin van de (festival)zomer. Want we hadden een leuke, van Pinkpop tot Werchter en Pukkelpop. Van The Editors tot Arctic Monkeys, Rudimental, The Black Keys, Queens of the Stone Age, Paolo Nutini, The Kooks, Crystal Fighters tot Trixie Whitley en Pearl Jam. Genoten hebben we, van elke minuut.

Dus laten we nog maar even verderdobberen op die festivalvibes. En hopla, spot ik daar zowaar een streepje zon...?!


vrijdag 8 augustus 2014

Variatie-vakantie!

Dit jaar besloten we onze vakantieplannen over een andere boeg te gooien. Onder het motto doe eens zot werd het geen bestemming met een hoge zonzekere factor. Nee, we kozen voor... Oostenrijk. Op z'n minst...risicovol. We gingen het ook niet zoeken in de warmere oostelijke zijde, maar nog wel in hartje Tirol. Jawohl!

Tirol doet me denken aan skilatten, sneeuw en kou... of tenminste regen in het kwadraat. Maar toch namen we een berekend vakantierisico, want we waren de bloedhete zwembadvakanties beu. Meer dan beu. Twee dagen non-stop op een ligmatje  in + 35°C staan in ons gezin al gelijk aan een kleine familiecrisis.

Het werd dus een weekje Oostenrijk... De heenreis had een voorbode kunnen zijn. Slecht weer onderweg zorgde voor urenlang file-genot op overbevolkte Duitse wegen, die wel één langgerekte bouwwerf leken. Een wagenzieke zoon zorgde uiteindelijk voor de kers op de taart. Uitgerekend voor de 5*-hoteldeur. Een entrée om u tegen te zeggen.
De grote badkuip van onze mooie hotelkamer werd al meteen onderworpen aan een eerste test...die van wasmachine. Van een kamerinwijding gesproken. Het is eens iets anders...

Je zou dan die kleine familiecrisis verwachten, inclusief een onmiddellijk retourtje richting België, maar niets van dat. Stoïcijns kalm bleven we. Ook toen zoonlief 's nachts besloot dat het tijd was om de lakens nog eens van zijn innerlijke zelf te voorzien.
Ach, alles opnieuw in de bad-wasmachine en...het kon vanaf nu alleen maar beteren, toch?

En dat deed het ook. Thank God. De regen maakte letterlijk plaats voor Oostenrijkse zonneschijn. En dag twee nam de meest gedroomde start, met een zoon die herrezen bleek. De dagen nadien stonden in schril contrast met onze aankomst. Zonnig. Relax.
En vooral met veel variatie. Blijkbaar een uiterst belangrijk vakantie-ingrediënt voor ons gezin. En Oostenrijk loste al onze verwachtingen in!

Zomerse wandelingen in de bergen



Ritjes met de kabellift


Blotevoetenpad-pret


Een frisse duik in het meer



Een mini-citytrip naar Innsbrück


Een bezoekje aan het Swarovski-paradijs




En op de terugweg een toertje in de Allianz Arena met mijn voetbalminnende kroost. 




Just loved it! <3