dinsdag 5 juni 2018

Examenpleidooi

Tot vorig jaar was juni zowat mijn favoriete maand van het jaar. De lente is inmiddels goed opgewarmd en we zetten een spurtje in naar die langverwachte grote vakantie, waar zalig niksdoen hoogtij viert.
Een onbezorgde maand, quoi.

Maar dan breekt er een tijd aan dat er eentje de stap zet naar het secundair onderwijs. En die onbezorgde maand juni plaatsmaakt voor eentje die gelijkstaat aan stress. Want de examenkoorts laat zich plots voelen. En van vandaag op morgen lijkt het alsof ik weer zelf in die blokperiode zit.

Ik was zo'n streverig stresskonijn, ja. Maar de resultaten waren er dan ook (bijna) altijd. Enfin, het kwam altijd wel goed, op een of andere manier.
Zoonlief is allesbehalve een streverig stresskonijn. 'Goed' voor hem natuurlijk, want zalig zij die zonder zorgen zijn. Maar dat betekent wel dat het ondertussen voor een paar vakken vijf voor twaalf is. Wat zoveel betekent als 'derop of deronder' deze maand.

Dus mama heeft ook stress, ja. En niet een beetje. In dit artikel las ik dat ik allesbehalve de enige ouder ben. Maar liefst drie op de vier ouders lijden eronder. (ik moet dus dringend eens te rade gaan bij die ene gelukkige)
Loslaten, zegt mijn wederhelft en iedereen die mijn pad dezer dagen kruist. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar ik probeer... met een beetje thuisyoga, zelfverzonnen mantra's en eens een extra glas wijn. ;)

Die fles wijn roept echter extra hard als ik een blik werp op zijn wiskundecursus: de commutatieve en distributieve eigenschap... - are u kidding me?? - wie gebruikt het nog vandaag? Eenmaal, andermaal...?

Of zelfs op de leerstof Nederlands. Die laatste mocht dan wel mijn lievelingsvak zijn, maar ik ben nog steeds geen fan van de flauwe plezante die het werkwoordelijk en naamwoordelijk gezegde op zijn palmares heeft staan, bijvoorbeeld. Ik zou liever hebben dat ze in de plaats eens wat meer drillen op de 'dt-leerstof' (die blijkbaar spoorloos is sinds het vijfde leerjaar?), zodat ze dàt tenminste kunnen als ze de middelbare school verlaten. Want dat is vandaag absoluut niet het geval. 

Het is ZO jammer dat ons onderwijs nog steeds, net zoals 30 jaar geleden, de focus legt op pure kennisoverdracht en te weinig gericht is op het ontwikkelen van belangrijke vaardigheden.
Kinderen worden volgepompt met info, en aan zo'n tempo dat ze het onmogelijk naar behoren kunnen verwerken, of laat staan: onthouden. M.a.w.: wat ze vandaag erin pompen, is er morgen weer uit. Zonde van ieders tijd en energie, toch? Om nog maar te zwijgen van die arme gestresseerde ouders... ;)

Het is zoals Thierry Geerts, CEO van Google Belgium, eerder deze week in een artikel verklaarde: "
"Ik heb tonnen respect voor al die leerkrachten die hun stinkende best doen, maar onze scholen tonen jongeren de wereld van gisteren. Niet die van morgen, niet eens die van vandaag. Leerstof uit je hoofd blokken die je de volgende dag weer vergeten bent, en die je vandaag, morgen of binnen tien jaar gewoon op Google opzoekt, dat is niet meer van deze tijd. Mijn kinderen komen verveeld thuis van school, ze bekijken een paar 'how-to-video's' op Youtube en ze hebben meer geleerd dan op een hele schooldag."


I rest my case.