woensdag 30 oktober 2013

Barça, baby!

Daar gingen we dan. 4 vrouwen. Naar Barcelona. Helemaal Sex and the City-style. Zonder SATC- decadentie, maar met véél enthousiasme! Mamalicious mama's on the loose...

Het werd zowaar een mini-vakantie onder een stralende zon 


De bijna 30 graden deden ons koortsachtig shoppen, op zoek naar een beachproof outfit. We doorkruisten de tientallen Mango's en Zara's in deze stad


Maar kwamen niet verder dan de herfstcollectie en wat Intimissimi-shopping  :)


Shopping en... food en...bubbels vormden bijgevolg de rode draad. Dé ingrediënten voor elk geslaagd meidentripje



En het ging verbazend vlot. Wat je niet altijd van een verzameling vrouwen zou verwachten. Eerlijk is eerlijk. ;)
  
Ooit zei iemand eens: "zet een aantal mannen samen en dat is pure fun, eenzelfde aantal van het vrouwelijke geslacht...dat is gewoon...trouble in paradise."

Maar niks van dat. Echt!

Ofwel waren we gewoon ZO blij om een paar dagen te ontsnappen aan de rat race van alledag. Eens een weekend geen rondje taxi, geen overdrukke supermarkten, geen kookpotten, geen was en plas, geen moetjes... enkel magjes.

Toegegeven: Z.A.L.I.G

Opstaan en enkel denken aan...
wat je zelf zal kiezen uit het ontbijtbuffet dat je niét zelf moest maken,
wat je zelf zal doen: een wandelingetje langs Port Vell of een paar shopkes doen, of toch maar eerst een sangria'tje op een zonnig terrasje?
wat je zelf zal aantrekken in die 30 graden...de slippers of de sandalen...en er een half uur over tobben zonder gestoord te worden...

Verscheurende keuzes, zeg ik je. ;)

Het was, kortgezegd, een zalig uitje, en voor herhaling vatbaar...al was onze mama-rol nooit veraf. Zelfs niet als je een Cola Zero bestelt op terras. ;)




maandag 21 oktober 2013

Carpe diem

Ik zou kunnen bloggen over de zoveelste futiliteit in mijn leven, over de kleine kwaaltjes, de dagelijkse wasjes en plasjes, de zorgjes,... maar ik kan het niet.  Het lijkt alsof er geen inspiratie is voor een zorgeloos, luchtig blogje. Waarom het zo moeilijk is? Omdat er in de wereld zoveel gaande is... Schrijnende gebeurtenissen die we vaak 'vergeten' of nog erger: negeren. Omdat we zo opgeslorpt worden door ons egocentrisme...


...een gecrasht vliegtuig met 11 doden
...1 op 10 Vlaamse kinderen dat in armoede leeft
...weerloze kinderen in Syrië 
...zelfmoordaanslag in Somalië
...de vreselijke knikkebolziekte die in Afrika kinderen en tieners treft
...
...vrienden die vechten tegen borstkanker

Dan voel ik me weer schuldig om mijn gezeur. We hebben alles om dankbaar te zijn, maar we vergeten het. 
De krant openslaan of naar het TV-journaal kijken, vind ik een enorme opgave. Maar het duwt je wel keihard onder de neus dat we toch een stelletje zondagskinderen zijn. Zondagskinderen met een enorm zeurgehalte... 

CARPE DIEM


zondag 6 oktober 2013

Mixed October-feelings

En plots is september voorbij. Dag (astronomische) zomer, dag lange dagen, dag warme avonden,...
Oktober is wat draaglijker onder een indian summertje. Maar als de dagen korter, donkerder en natter worden...dan ben ik absoluut geen oktober-fan.

Verderop de maand wordt het ook alleen maar wat triester, want sinds 11 jaar gaat de maand ook gepaard met verdriet. Dat verdriet overvalt me sporadisch, vaak als een dief in de nacht. Het hele jaar door. Maar nog meer in oktober.

Verdriet heeft iets egocentrisch. Je wentelt jezelf in een cocon van tranen. Vaak alleen, afgesloten van de rest van de wereld. Het is zo oneerlijk, hoor je vaak. En dat is het ook. Iemand geliefd moeten missen, is gewoon niet fair.
Met de jaren heb ik geleerd om erover te praten en om de mooie dingen te herinneren, maar in oktober 2002 sloot ik me af. Met als gevolg dat je verdriet een eenzame planeet lijkt, in een groot, boos universum. Dat egocentrische aspect doorbreken, was niet makkelijk. Terug in dat boze heelal treden, voelde oncomfortabel. Van nul beginnen. Back to the start.

Mezelf tegenkomen was het gevolg en - ironisch genoeg- een levenservaring, met een pakketje zelfkennis erbij. De positivo in mezelf bekijkt het zelfs als een cadeau. Want wat weet je veel als 25-jarige, uiteindelijk?

Ondanks het gemis, probeer ik mijn herinneringen te vullen met het zonnetje dat mijn mama was. En zodoende oktober toch te omarmen, met al haar voor -en nadelen. Genieten van de indian summer en de prachtige folklore. Al hadden we dat toch samen moeten doen, jij en ik...