Virusfrei....jawohl!

Dokter L. heeft zijn best gedaan, maar meteen virusvrij was ik helaas niet. Die vervloekte etters van virussen teisterden maar liefst twee weken mijn rechteroor en 'aanverwanten'. Een leven onder water leek het wel en even dacht de drama queen in mezelf dat ik blijvend doof zou zijn.
Mààr... twee weken, veel pijn en 4 bezoeken aan Dr L. later mag ik mezelf eindelijk genezen verklaren. En ik prijs mezelf gelukkig dat het dat maar was.

Mijn 'klantenkaart' bij mijn favoriete dokter is dus aangevuld. We hebben weer wat 'herinneringen' (ja, het zijn er - helaas- ook véél op die 33 jaar) opgehaald, maar een blij weerzien was het helaas niet. Sorry, dokter L. De korting voor de volle klantenkaart mag je houden.

En oef...we kunnen, als vanouds, weer de drukke routine opnemen. Gelukkig zorgde een heerlijk familie-weekendje in de mooie Mosel voor een energie-boost om die drukte te lijf te gaan.
Trouwens, nooit gedacht dat Duitsland me zo zou charmeren. Ik hou niet van de taal, niet van het eten, niet van de wansmakelijke kitsch. En toch heb ik afgelopen weekend intens genoten van het lelijke Deutsch, van de vettige bratwursten en van de plastic blumen op tafel. Ik werd er bijna lyrisch van. (of lag dat aan de Mosel-wein??)

Het deed dus méér dan deugd.
Misschien was dat ook wel omdat de afgelopen weken veel leuke dingen in het water vielen. Dingen waar ik al wéken naar uitkeek...simpelweg omdat een mens er te weinig tijd voor maakt: een sushi-etentje met vrienden, een stapavondje met vriendinnen, mijn wekelijkse loopsessies...met dank aan de virussen.
Eerlijk? Ik heb gebaald als een stekker. Maar vrienden en vriendinnen (en loopschoenen): ik maak het goed. We halen de schade dubbel en dik in.

JAWOHL!