Dezelfde kleine man die een paar weken geleden afzwaaide van de kleuterschool
Die nog niet zo heel lang geleden leerde fietsen
En met een tut in de mond leerde stappen
En hele dagen worstelde met zijn knuffels in zijn park
En ooit nog een héél klein, pasgeboren ukje was
Nog niet zo heel lang geleden, en toch gaat ie nu al naar het eerste leerjaar. Eerlijk is het niet, zeg ik je.
Maar als ik hem zo zie staan blinken met zijn boekentas, dan leg ik me gedwee neer bij 'elke leeftijd heeft zijn charme'. :)
Maar als ik hem zo zie staan blinken met zijn boekentas, dan leg ik me gedwee neer bij 'elke leeftijd heeft zijn charme'. :)
De stap in september wordt extra groot, want we gaan ook nog eens naar een andere school. Met pijn in het hart weliswaar, maar na veel perikelen op de huidige school met onze oudste kapoen, blijft geen andere keuze.
En verhuizen we dus naar een school met een beter zorgklimaat. Eentje die hopelijk wel aandacht heeft voor het individuele kind en geen elite-school, waar het zogezegde 'kaf van het koren' gescheiden wordt. Alsof 8-jarigen nu al gebaat zijn met de wetenschap dat er überhaupt een kaf en een koren moet zijn.
Want aan die grote boekentas hangt een kind dat gewoon graag naar school moet gaan, zonder meer. Of je een 7 behaalt, of een 9...er mag noch kaf, noch koren zijn. Enkel talenten, want elk kind heeft er minstens één.
Thumbs up dus voor mijn kapoenen. Mama is fier op jullie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten