donderdag 29 augustus 2013

't Is weer voorbij, die mooie zomervakantie

Het was een mooie zomer. Een gewéldige zomer. De zon was warm. Heet zelfs. De vakantie was lang. De uitstapjes super. En de fun dus evenredig.
Maar aan àlle mooie liedjes komt een eind. Ook aan deze geweldige zomervakantie.

Hoog tijd voor wat meer routine, hoor je vaak in deze periode. En meestal ben ik ook de eerste om dat toe te geven.
Tijdens die 8 schoolvrije weken ondergaat je kroost als het ware een metamorfose: van gedrilde scholiertjes tot verwende vakantiegangertjes. Die mekaar na 60 dagen ook nog eens helemaal beu gezien zijn. Gevolg? Opstootjes, akkefietjes, ruzietjes, pruillipjes...
Dus kom maar op met die school!! Welkom routine!

Maar niets van dat, deze keer. Deze keer deel ik stiekem het gebruikelijke gematigd enthousiasme van de kids, ondanks het vertrouwen in de nieuwe school. De ervaringen van de voorbije schooljaren bezorgen me, als ouder, een klein hartje.

Tegelijk wil ik het verleden de toekomst niet laten overschaduwen en starten we met een propere lei.
Met goede moed en een open blik. Met een nieuwe juf voor de jongste, en een nieuwe meester voor de oudste. Met een nieuwe klas. Met nieuwe vriendjes. Met een nieuwe boekentas. Gevuld met pakjes goesting. Nu nog héél kleine pakjes, maar ze worden wel groter. Daar gaan we vanuit.



 Aan alle ouders die de voorbije jaren lief en leed met me deelden aan de schoolpoort ;)...BEDANKT! Ik ga onze babbels ontzettend missen! Ik wens ieder van jullie en jullie kids een super start van het nieuwe schooljaar! xxx





zondag 18 augustus 2013

Planeet Pukkelpop

Na de storm in 2011 sloeg ik een jaartje over, maar wat had ik spijt...ZOVEEL spijt! Dat ik vorig jaar slechts van vage Foo Fighters-tonen in mijn achtertuin kon genieten, was de spreekwoordelijke druppel. En zwoer ik op mijn communiezieltje: NOOIT sla ik nog een Pukkelpop over. Never. Jamais.

Als een kind in een snoepwinkel voelde ik me bijgevolg tijdens mijn langverwachte Pukkelpop-dag gisteren. Alles kan, alles mag...het was even gepermitteerd. Effe weer in dat (weliswaar minder strakke) tienerlijf kruipen, ook al weet je dat je het achteraf keihard moet uitzweten. 
En inderdaad, de recuperatie-tijd is op z'n minst verdrievoudigd. Zelfs zonder een teveel aan alcohol voelt het alsof ik met een houten kop een halve marathon liep. Maar liefst 8 podia afschuimen, beschouw ik vanaf vandaag als een vorm van topsport.

Maar weet je wat...het was de drievoudige recuperatie-tijd meer dan waard. Het was genieten, elke minuut. Van begin tot einde. Van voor tot achter. Van boven tot onder.
Waarschijnlijk is het niet wetenschappelijk bewezen, maar onder een zonnetje genieten van straffe muzikanten en even straffe muziek zorgt ongetwijfeld voor een explosie van één of ander gelukshormoon. Althans, bij mij toch. Want ik was happy, volkomen happy op de planeet die Pukkelpop heet.
Muziekliefhebbers zullen het met me eens zijn: je wordt er gewoon wat lyrisch van. :)

Maar Pukkelpop is meer dan muziek alleen. Het is entertainment, theater, carnaval. Het is inspannend, maar tegelijk ontspannend. Het is shaken op beats, jumpen op rap, headbangen op rock, chillen op soul. Het is je innerlijke zelf versterken met allerlei vettigheid en uitblazen in de stoffige steppe die de wei geworden is. Het is je hygiënische grenzen verleggen, extreem vuile voeten negeren en je adem inhouden op de oververhitte en overbevuilde TOI TOI-toiletten. (Zou dat per toeval Toi Toi heten, zoals in 'bonne chance'? ;) ).
Het is, na meer dan 12 uur Pukkelpop-activiteit, strompelen naar je fiets en thuis halfslaperig al het stof van je afspoelen. Het is uitgeteld in slaap vallen en de dag nadien nog steeds niet uitgebabbeld geraken.

Waar het hart van vol is, loopt de mond/pen van over. ;) 

Love you, Pukkelpop! See you next year!



dinsdag 13 augustus 2013

Oneliners

Vakantie met mijn boys is altijd een kweekvijvertje voor grappige oneliners. Gevatte uitspraken, een ongezouten mening, een verrassende kijk op de wereld... mijn moederhart is op zo'n momenten één van de gelukkigste ter wereld.
En ook al krijgt mama wel eens een punthoofd van de stoere jongenspraat en het soms iets té plastische woordgebruik van mijn 8- en bijna 6-jarige, waarvan ik vermoed dat het zijn oorsprong vindt in een soort van mannelijke oerdrift naar aandacht (lees: macho-gedrag avant la lettre), ze compenseren het vakkundig, die boys van mij.

Zo bestempelde mijn 8-jarige het Westvlaams als een andere taal (ahum...sorry Westvlaamse vrienden!). Tijdens een wandeling in Brugge hoorde hij een gesprek tussen rasechte Westvlamingen, in een stilstaande wagen. Zijn conclusie: "Raar, ze spreken een andere taal, en toch rijden ze in een wagen met een Belgische nummerplaat". De uitleg dat in ons land eigenlijk drie talen gesproken worden, heb ik hem op dat moment maar bespaard, wegens voorlopig te complex.

Onze jongste ventileert dan weer ongezouten zijn mening over muziek. Lana Del Rey produceert in zijn ogen muziek voor een begrafenis. Al compenseren haar lange haren wel één en ander voor Mister Loverboy. Ja, hormonen tieren blijkbaar al welig in dat bijna 6-jarig lijfje. Met zekerheid een macho in de maak dus. (help)

Stromae en Tom Odell zijn daarentegen wel OK.
Als hij bijna foutloos de refreins van Formidable en Another Love  meezingt, krijg ik weer een instant vakantie-gevoel. Ook al is die inmiddels voorbij.

En dan is er nog altijd de Boys' talk-compilatie in de linkerkolom hier. Geweldig, hé, die kids? :)

zaterdag 3 augustus 2013

De grote boekentas

Of ik de grote boekentas al gekocht had? Euh ...nee, maar aan de frequentie van die vraag de afgelopen weken kon ik afleiden dat het blijkbaar een vrij 'urgente' zaak was. Ik heb de aankoop uitgesteld, dat is een feit...maar nu is het dan toch zover: dé grote boekentas is in da house! Voor mijn kleinste man nog wel.

Dezelfde kleine man die een paar weken geleden afzwaaide van de kleuterschool


Die nog niet zo heel lang geleden leerde fietsen


En met een tut in de mond leerde stappen


En hele dagen worstelde met zijn knuffels in zijn park


En ooit nog een héél klein, pasgeboren ukje was

 


Nog niet zo heel lang geleden, en toch gaat ie nu al naar het eerste leerjaar. Eerlijk is het niet, zeg ik je.
Maar als ik hem zo zie staan blinken met zijn boekentas, dan leg ik me gedwee neer bij 'elke leeftijd heeft zijn charme'. :)



De stap in september wordt extra groot, want we gaan ook nog eens naar een andere school. Met pijn in het hart weliswaar, maar na veel perikelen op de huidige school met onze oudste kapoen, blijft geen andere keuze. 
En verhuizen we dus naar een school met een beter zorgklimaat. Eentje die hopelijk wel aandacht heeft voor het individuele kind en geen elite-school, waar het zogezegde 'kaf van het koren' gescheiden wordt. Alsof 8-jarigen nu al gebaat zijn met de wetenschap dat er überhaupt een kaf en een koren moet zijn. 

Want aan die grote boekentas hangt een kind dat gewoon graag naar school moet gaan, zonder meer. Of je een 7 behaalt, of een 9...er mag noch kaf, noch koren zijn. Enkel talenten, want elk kind heeft er minstens één.

Thumbs up dus voor mijn kapoenen. Mama is fier op jullie!