zondag 29 juli 2012

Passie

Voetbal..ik had er niet zo veel mee.  Ik versta er ook geen bal van, letterlijk dan. Al kan ik in een huis vol mannen niet anders dan go with the flow...  Het voetbalseizoen staat ook weer voor de deur.  Dus ik doe een efforreke.  En ja, 't is toch best wel een spannend spelletje, ook al roep ik naast het voetbalplein van de zoon waarschijnlijk de verkeerde dingen. :)

Meestal word ik ook niet bepaald omvergeblazen door straffe uitspraken vanuit die hoek (misschien omdat ik er ook geen bal van begrijp), maar José Mourinho, de bekende voetbalcoach...daar heb ik wel ogen...euh oren naar...
In een interview sprak hij de wijze woorden: it's all about passion and talent. Never mind the score.
Mooi toch!  En dat is buiten het voetbalplein ook zo.
Maar waarom kunnen we dat, als volwassenen, zo weinig aan onze kinderen meegeven?  Ik betrap me er vaak zelf op, hoor... Je wilt dat je kind het goed doet. Punt.  Op alle vlak.  Maar of die score op wiskunde of het resultaat na de voetbalmatch al dan niet een garantie is op succes of falen in het leven... Ik ben zeker van niet.  Dus ik hou dan de wijze woorden van Mourinho in het achterhoofd.

Passie is de sleutel, daar ben ik van overtuigd.  Zo overtuigd als dat een bal rond is (tot daar mijn voetbal-kennis!). 
Iemand omschreef het eens als:...
Passie is je kinderlijke spontane impulsieve gedachten de vrije loop laten en gewoon in het moment durven zijn.  Kinderen kunnen dat als geen ander, volwassenen leren het hen af.
De maatschappij staart zich nu eenmaal blind op resultaten...

En dat is waar! Vanaf de geboorte is je kind al gedoemd om zijn hele leven lang minstens de mediaan of het gemiddelde te behalen.  Erg, toch?! 
Bij Kind & Gezin begint de 'wedijver' al... slaapt de jouwe al door? Dat zou nu toch al moeten op zijn leeftijd.  Kan die van jou nog niet kruipen? De mijne heeft al tandjes!  Nu zou hij toch al zindelijk moeten zijn... Nee, het prille ouderschap is niet altijd een boost voor het zelfvertrouwen.
En dan doen we er nog een ferme schep bovenop, zodra ze naar school gaan.  De ene kan al lezen, voordat ie -bij wijze van spreken- uit de pampers is.  De andere haalt de mediaan niet in het 1e leerjaar...  Het zijn onze verwachtingspatronen die zo enorm hoog liggen, daarom is er geen (of te weinig) passie.

Daarom...lieve boys van mij...ik wens jullie ...
geen vijftien tienen op jullie rapport, geen 5 goals per voetbalmatch, geen 1e plaats tijdens de scholenloop, geen grote onderscheiding over een jaar of tien, geen fancy studiekeuze omdat dat zogezegd hoort ...

Ik wens jullie...passie!  Gewoon véél passie...En simpelweg je best doen.  En dan komt het allemaal goed. Zeg dat mama, of liever: Mourinho - dat maakt nét iets meer indruk op mijn voetballers, denk ik :) - het gezegd heeft! ;)

1 opmerking:

  1. Isabelle, wat een mooie tekst! Wat een prachtige manier van denken! Ik neem je mooie woorden met me mee en haal er kracht uit, als het eens wat moeilijker gaat. (Arne zat in het tweede kleuterklasje vorig jaar al in het 'zorgklasje', mijn Arne?, dacht ik... die gedichten voor me verzint en heerlijk de wijsneus kan uithangen? Die me honderd keer per dag verwonderd doet kijken naar het leven. Mijn Arne, misschien niet de beste van de klas maar PASSIE, dat hééft hij!!!

    BeantwoordenVerwijderen