maandag 21 oktober 2013

Carpe diem

Ik zou kunnen bloggen over de zoveelste futiliteit in mijn leven, over de kleine kwaaltjes, de dagelijkse wasjes en plasjes, de zorgjes,... maar ik kan het niet.  Het lijkt alsof er geen inspiratie is voor een zorgeloos, luchtig blogje. Waarom het zo moeilijk is? Omdat er in de wereld zoveel gaande is... Schrijnende gebeurtenissen die we vaak 'vergeten' of nog erger: negeren. Omdat we zo opgeslorpt worden door ons egocentrisme...


...een gecrasht vliegtuig met 11 doden
...1 op 10 Vlaamse kinderen dat in armoede leeft
...weerloze kinderen in Syrië 
...zelfmoordaanslag in Somalië
...de vreselijke knikkebolziekte die in Afrika kinderen en tieners treft
...
...vrienden die vechten tegen borstkanker

Dan voel ik me weer schuldig om mijn gezeur. We hebben alles om dankbaar te zijn, maar we vergeten het. 
De krant openslaan of naar het TV-journaal kijken, vind ik een enorme opgave. Maar het duwt je wel keihard onder de neus dat we toch een stelletje zondagskinderen zijn. Zondagskinderen met een enorm zeurgehalte... 

CARPE DIEM


2 opmerkingen:

  1. Hang in there girl.... je kan niet alle zorgen van de wereld op je schouders dragen. Maar ik begrijp je wel...ik heb ook dikwijls van die momenten waarop alles zooo oppervlakkig lijkt. Zo "niets".
    En dan begin ik bij mezelf...Be the change you wish to see in the world...

    Katrien x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is soms zo confronterend als je begint te bloggen. De ene keer lukt het geweldig om over een prul een luchtig verhaal te schrijven. De andere keer niet. Het zal de maand van het jaar zijn, vermoed ik.

    BeantwoordenVerwijderen