Kinderen en verjaardagen, het blijft een geweldig aandoenlijke combinatie. Wekenlang kijken ze al uit hun D-Day. Hét event van het jaar. Zelfs de Sint, die grote kindervriend, kan niet op tegen een dagje alleen in de belangstelling.
Euforie die wellicht vervaagt met de leeftijd. Verjaren vond ik altijd redelijk de max, tot mijn 30ste ongeveer, denk ik. Sindsdien stevenen we af op een anti-climax. Verjaren hoeft niet meer zo nodig in de verf gezet te worden, toch? Vanaf 30 zijn we thirtysomething. En dat fortysomething niet meer zo heel veraf is, verzwijgen we toch gewoon.
Vooral bij de verjaardagen van de kinderen word ik altijd een beetje emotioneel. Terwijl de zoon zich opmaakt voor zijn grote dag, wordt mama overspoeld met flashbacks naar die spannende uren voordat je naar de materniteit sjeest, de nog grotere spanning in de verloskamer, de eerste knuffels, de eerste slapeloze nachten, ... memorabele momenten die zorgen voor een beetje weemoed vandaag.
Lieve schat, geniet van je 7de verjaardag! Love you <3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten