Afkicken is dus een understatement na een hele maand van feestvieren.
Toen ik vanmorgen wakker werd, baadde alles in een oorverdovende zee van stilte. En dat had niet alleen te maken met de kinderen die een nachtje uit logeren zijn bij de grootouders. Januari is zo... geruisloos. Het lijkt net alsof de stekker werd uitgetrokken. En voor de gelegenheid die van de sneeuw-invasie ingeplugd. Prachtig wel. De winter is echt betoverend mooi, zoals ze nu is. Met een fijn laagje sneeuw en rijm op de takken in de tuin.
Alsof de natuur een 'schoon-schip-boodschap' heeft, zo in het begin van dit kraakverse jaar. En zo voelt het ook in mijn hoofd. Ik ging de afgelopen weken lustig mee in al dat kerstgeweld. Wat niet helemaal van mijn normale doen is, maar schrijven voor de website van een vrouwenmagazine sleurt je blijkbaar genadeloos mee tot in de feestelijk versierde catacomben van het kerstgevoel. Zelfs tot ugly christmas sweater-day toe. Ik zweer je, niets of niemand kreeg me ooit zo gek. Dus ik moet dit wel héél erg graag doen! :)
Maar goed, schoon schip dus. En dat betekent niet alleen dat ik wat van de detox doe dezer dagen. Het voelt ook echt als een nieuwe, propere lei. Ook al is er in mijn leven (op 't eerste zicht) absurd weinig veranderd, toch deed het deugd om 2016 af te sluiten. Een jaar dat een sterkere versie van mezelf gemaakt heeft. En daarmee duik ik ook dit nieuwe jaar in. Met een open blik, veel inspiratie en tonnen goesting in (nieuwe) uitdagingen.
The sky is the limit, het is een ongelimiteerd cliché, maar het is veruit het enige dat mijn gevoel op dit moment omschrijft. Laat maar komen dus, tweeduizend zeventien!
Foto: Pinterest
Geen opmerkingen:
Een reactie posten