Toen ik 15 was...

En plots deed die laatste schoolweek zijn intrede. De tijd haalt me nog maar eens keihard in, met eentje die de lagere school eind deze week vaarwel zegt en in september aan een nieuw, spannend hoofdstuk begint. Voor mama weliswaar nog spannender dan voor hem, denk ik. Zo zat ik een paar weken geleden in zijn nieuwe school. Te wachten om hem in te schrijven. Toegegeven, ik zat er niet helemaal op mijn gemak. Het werd plots akelig concreet. En de gedachte dat hij er volgend jaar ook zou rondlopen, greep me even bij de keel.

De eerste bel was net gegaan. Ik schrok me een ongeluk, want ik bleek net onder het verdomde ding te zitten. Het ging loeihard tekeer, zo erg zelfs dat ik er instant schele hoofdpijn van kreeg. Plots sloegen de voordeuren open, en druppelde de ene na de andere puber binnen. De ene al wat enthousiaster dan de andere. De ene al wat later dan de andere. Met een uitbrander van de dame van het secretariaat als gevolg. Al kon het de onverstoorde puber blijkbaar niet deren. Weinig onder de indruk en luid zuchtend strompelde hij me voorbij, richting klaslokaal.

Als ik middelbare scholieren zie, ook al ontmoet ik ze zelf bijna dagelijks, dan schrik ik toch altijd van hoe 'uit de kluiten gewassen' ze zijn. Vijftienjarigen van nu zijn duidelijk niet meer de vijftienjarigen van 25 jaar geleden. Je zou inderdaad denken dat er massaal groeihormonen door ons eten gedraaid worden.

Toen ik 15 was - en nu ga ik klinken als mijn méméke zaliger -, zag alles er anders uit. Letterlijk anders. Normaal, zal je denken. Ik weet het, maar toch. Toen ik 15 was, stonden er nog barbies op mijn kamer. En zag ik eruit als de pakweg 12-jarigen van vandaag, schat ik. Frêle meisjesachtig en naar vrouwelijke rondingen was het voorlopig fluiten, ook al was ik in ons meisjesgezin van de meer uit de kluiten gewassen soort. In vergelijking met de pubers van vandaag stelde het niets voor.
Ook de jongens lijken tegenwoordig wel groeischeuten met de minuut te krijgen. Boomlang zijn ze.

Mijn puber is nog niet zo uit de kluiten gewassen, maar hij ziet het alvast zitten, die middelbare school. Nu nog. Het idee dat 'die van het middelbaar' deze week geen les meer hebben en dus al vakantie mogen vieren, klonk hem alvast als muziek in de oren. Al zal hij nog even een heuse cultuurshock moeten doorstaan, vooraleer die laatste schoolweek zich weer aandient. Tegen die tijd zal ik ook weleens met van diezelfde argusogen naar mijn ondertussen wel uit de kluiten gewassen tiener kijken, die me al zuchtend voorbijstrompelt.
En met heimwee terugkijken naar die lagere school.

Hij ook, vermoed ik zo... ;)

En dit leek alsof het gisteren was...dag op dag 6 jaar geleden