zondag 24 maart 2013

Loslaten, fase 1: mission accomplished


Het leven lijkt soms

een oefening in loslaten.
Mensen loslaten,
dingen loslaten,
ideeën loslaten.

Of het lukt,
hangt van de hardnekkigheid af
waarmee je ze aan je bond.

En het moet gezegd:
in binden zijn we vaak beter
dan in loslaten

(Geert De Cockere)


Twee nachten, en bijna twee dagen...zolang ging mijn bijna 8-jarige op scoutskamp. Voor het eerst. En de gedachte voelde aanvankelijk niet zo heel comfortabel, moet ik zeggen. Loslaten en zo. Daar zijn we inderdaad niet zo goed in. Het is, als ouder, een lastig en eeuwig dilemma. Balanceren tussen bescherming en vrijheid, tussen angst en vertrouwen.

Maar, zoals zo vaak, is moeder's vrees redelijk ongegrond. Welgeteld twee minuten duurde het: van kamer-indeling tot en met een geïmproviseerd Gangnam-style feestje met zijn kamergenoten. Mama's en papa's waren nog slechts overbodige toeschouwers. Geen tranen, geen trillend lipje zelfs. Niet bij de zoon, niet bij de mama. Een applaus waardig, vind ik zelf. Happy64 Het loslaten viel dus ineens beter mee dan verwacht.

Bijna voelde ik me schuldig toen ik de daaropvolgende dagen genoot van opvallend veel rust in huis. Yep, eentje minder betekent écht een aanzienlijke decibelverlaging. Een dag zonder broederlijke ruzietjes. Een dag zonder oorverdovende warrior-achtige spelletjes (die vaak een pijnlijk einde kennen). Fantàstische gewaarwording! Icon Lol

Maar geloof het of niet, na twee dagen wordt die rust ook weer een beetje saai. Alsof je hele zijn ondertussen afgestemd is op lawaai, en actie en zoveel leven in huis. Icon Lol
Zondag, om 12 u, was het dan ook weer heerlijk om een tevreden, maar zichtbaar vermoeide kapoen te gaan afhalen.
Hij vond het fantastisch. Het volgende scoutskamp heeft hij al genoteerd.

En dan worden het maar liefst 5 dagen. 5 dagen rust...prijkt ook al in mijn agenda! Icon Wink




Geen opmerkingen:

Een reactie posten