Ooit, zoveel jaren geleden, liet ik mijn hometown bijna blindelings achter me. Ik had er ook nooit echt problemen mee om het los te laten. Elders pikte ik het leven even goed op, paste me aan, maakte nieuwe vrienden. Ik begreep dat onder de kerktoren-gegeven niet zo goed.
Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik nog steeds niet ontworteld ben. En ja hoor, ik ben nog steeds fier op mijn thuisbasis. Soms vraag ik me af hoe het zou zijn als ik er was blijven wonen.
Ik ben een hevige voorstander van je vleugels uitslaan en eens uit de comfort zone treden, maar met de jaren krijgen de roots weer de aandacht die ze verdienen. Ik kom er graag terug. En moeiteloos pik ik steeds meer de draad weer op met de jeugdvrienden/vriendinnen van weleer, net alsof het gisteren was. Vrienden die vandaag nog steeds de BFF's blijken te zijn.
Want ze kennen als geen ander je verhaal, zijn een onderdeel van vele jaren gevuld met de meest heerlijke anekdotes. Gebeurtenissen die je vandaag de dag - en daar moeten we eerlijk in zijn- in je mid 30's niet meer zo snel meemaakt. ;)
En dat maakt je roots zo uniek en het herinneren waard.
Pure Herkse nostalgie!
Dialect heb ik nooit echt gekund, maar bij deze alvast een poging...
Dje zet va Schiele as dje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten