In de ideale wereld kabbelen de vakantiedagen rustig voort, maar soms zijn er ook van die dagen waarbij je je instinctief instelt op een survivaltocht. Met veel hindernissen en valkuilen, en een apotheose om u tegen te zeggen.
Tot ongeveer de middag loopt alles meestal redelijk gesmeerd. Iedereen slaapt wat langer en het duurt gelukkig ook even voor de halfslaperige kopjes plaats maken voor een iets actievere status. Na het ontbijt vliegt het speelgoed (dat ze op dat moment nog niet beu zijn) in het rond, afgewisseld met wat beeldscherm-animatie en een enkel gezelschapsspel. Daar starten dan de kleine akkefietjes, want niemand hier in dit huis kan goed tegen zijn verlies. Nee, mama ook niet.
Bovendien verschillen mijn kinderen behoorlijk van karakter. De ene verkiest rust, de andere zorgt liever voor wat leven in de brouwerij. Het gevolg is dat de actieve factor na een tijdje op het rustige systeem van de andere werkt. Wat er dan weer voor zorgt dat de akkefietjes uitmonden in heuse discussies met af en toe zelfs wat handgemeen. En jawel: op zijn boys (veel decibels en oergeluiden). Voeg er nog een vleugje verveling aan toe en het zit er bovenarms op.
Hallo, stress!
De akkefietjes laat ik hen meestal zelf uitvechten, oordeelt mijn pedagogische kant. De eerder fysieke toestanden probeert mijn bemiddelende zelf (lees: in gendarme-stijl) in de kiem te smoren, vooraleer ze escaleren en er vodden van komen.
Nee, makkelijk is het niet, het leven van een mama met (school)vakantie.
De volgende schoolvakantie telt maar liefst twee weken - oh horror. Eén daarvan is gelukkig al gevuld met een kampje. Nu nog een overlevingsstrategie vinden voor de andere week. Laten we beginnen met ... een stralend zonnetje en minstens 15 graden?
Bij voorbaat dank aan de weergoden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten