Zelfs geen lichte verbetering tijdens mijn zwangerschappen. Lap, was me dat een illusie minder...zeker na verhalen van vrouwen die spectaculaire haar-metamorfoses ondergingen. Van steil naar krullen en omgekeerd, enz... Watertandend droomde ik van glanzende, volle lokken.
Maar nee, geen gedaante-verwisseling hier...dikker wordende buik, borsten, billen, benen niet meegerekend, hé...
Na de 2e bevalling werd het helemaal erg..haaruitval, aaargh! Hormonaal, klonk het bij de dokter. OK, dan maar een heel arsenaal aan voedingssupplementen, vitamine-drankjes, enz...de plaatselijke apotheek draaide zijn halve omzet enkel op mij, denk ik.
Tot op vandaag is het nog steeds een futloos hoopje haar, alle vitamine-cocktails ten spijt. Lang heb ik mezelf getroost met 'ik ben tenminste geen uur met de haardroger in de weer'...
Maar de ambitie om het volgende Goudlokje te worden mag ik definitief opbergen, dus dan rest er maar 1 enkele uitweg en dat is...de Schaar. Jaren geleden met een kort kopje rondgelopen, en dan lange tijd -om één of andere reden- erg bang geweest van de Schaar.
'Enkel de puntjes!', klonk het steevast bij de kapper... Verder dan een korte frou kwam het niet.
Maar nu ben ik inmiddels 35 en een flinke meid, hé...dus heb ik mijn strijd tegen de schaar opgegeven... Je moet in het leven uiteindelijk ook je meerdere durven erkennen, vind ik.
Afgelopen maandag heeft mijn allerliefste kapstertje zich eens flink mogen uitleven.
En ik ben er ZO blij mee! De Schaar en ik, we zijn weer vriendjes... :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten