zondag 6 oktober 2013

Mixed October-feelings

En plots is september voorbij. Dag (astronomische) zomer, dag lange dagen, dag warme avonden,...
Oktober is wat draaglijker onder een indian summertje. Maar als de dagen korter, donkerder en natter worden...dan ben ik absoluut geen oktober-fan.

Verderop de maand wordt het ook alleen maar wat triester, want sinds 11 jaar gaat de maand ook gepaard met verdriet. Dat verdriet overvalt me sporadisch, vaak als een dief in de nacht. Het hele jaar door. Maar nog meer in oktober.

Verdriet heeft iets egocentrisch. Je wentelt jezelf in een cocon van tranen. Vaak alleen, afgesloten van de rest van de wereld. Het is zo oneerlijk, hoor je vaak. En dat is het ook. Iemand geliefd moeten missen, is gewoon niet fair.
Met de jaren heb ik geleerd om erover te praten en om de mooie dingen te herinneren, maar in oktober 2002 sloot ik me af. Met als gevolg dat je verdriet een eenzame planeet lijkt, in een groot, boos universum. Dat egocentrische aspect doorbreken, was niet makkelijk. Terug in dat boze heelal treden, voelde oncomfortabel. Van nul beginnen. Back to the start.

Mezelf tegenkomen was het gevolg en - ironisch genoeg- een levenservaring, met een pakketje zelfkennis erbij. De positivo in mezelf bekijkt het zelfs als een cadeau. Want wat weet je veel als 25-jarige, uiteindelijk?

Ondanks het gemis, probeer ik mijn herinneringen te vullen met het zonnetje dat mijn mama was. En zodoende oktober toch te omarmen, met al haar voor -en nadelen. Genieten van de indian summer en de prachtige folklore. Al hadden we dat toch samen moeten doen, jij en ik...





5 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven. Dikke knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie woorden ! Know the feeling :-(

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat lief van jullie, bedankt. En ik weet dat er, helaas, een aantal uit ervaring spreken. Jullie ook veel sterkte. Of het nu recent is, of lang geleden...het blijft moeilijk. Knuffel

    BeantwoordenVerwijderen