Lang geleden was het...
Sloffend van zetel naar bed, van bed naar zetel. Ongeziene én ongehoorde niesbui-salvo's (met zekerheid àlle records gebroken). Hoestbuien alof ik erin zou blijven. Gesnotter waar geen vier doosjes Kleenex tegenop gewassen bleken. Hoofd en lichaam die wel 30 graden van mekaar leken te verschillen. En worst of all, spierpijn...on-ge-loof-lijke spierpijn op plaatsen waarvan ik niet eens wist dat ik überhaupt spieren had. Ja, een gorilla van een griep heeft me te grazen. Hate him already!
Vandaag is er beterschap, zo lijkt het...In bovenstaande alinea kan het woordje bed alvast geschrapt worden. Zetel volstond. Maar verder: status quo.
Me vs. griep: 0-2.
In al die griep-miserie ken je je vrienden: de onmisbare Dafalgan (Forte), de immer parate Kleenex, de verlichtende Vicks, de multifunctionele Rhinathiol, de betrouwbare zetel met bijbehorende fleece en the new kid in town Oscillococcinum (het wonderlijke antigriepmiddel?). Maar dat zijn dan voorlopig ook je énige vrienden, in tijden van beestjes
...hoewel man en kids bezorgd, blijven ze toch zéér strategisch uit de buurt.Ik moet het dus doen met mijn farmaceutische vrienden. Maar of de vriendschap sterk genoeg zal zijn om me maandag weer up & running te krijgen, is nog maar zeer de vraag. Klein wonder gevraagd aub!
Beterschap!!!!
BeantwoordenVerwijderenKatrien x
thanxxx! kan het (nog steeds) gebruiken!
VerwijderenIk herken me volledig in 'mama's hebben geen tijd om ziek te zijn' en bij uitbreiding neem ik er dan ook de zelfstandigen bij, maar helaas had ik het een tweetal weken geleden ook zitten. En wegens weinig rust blijf ik er ook nog wat in hangen... Hopelijk raak ik die verkoudheid nu snel kwijt en ben ik daarna weer volledig gezond!
BeantwoordenVerwijderenbedankt voor je reactie! fijn dat je komt lezen :) En beterschap!
Verwijderen