Als ik later groot ben...

Wat ik wil worden als ik later groot ben?  Dat vroeg de pastoor me tijdens mijn eerste communie.  Làng geleden, niettemin een haarscherpe herinnering.  Maar dat lag niet aan de pastoor of aan mijn communie.  Wel aan het feit dat iedereen in de kerk luidop begon te lachen toen ik snel ballerina in de micro riep.  Ja, ik wilde echt ballerina worden.  Is dat zo raar misschien?

Balletles was echt iets voor mij.  Een typisch meisje-meisje was ik, nogal dromerig ook.  En de zweverige balletwereld dus mijn perfecte biotoop.  Ook al was de balletjuf streng as hell, en werden meermaals jonge meisjesdromen aan diggelen geslagen (ja, pannenlatten zijn écht de norm).  Ik hield van de sierlijke bewegingen.  Van de muziek.  Van optreden voor publiek.  Héér-lijk.  Nu nog kan ik intens genieten van een balletoptreden.  En oprecht ontroerd erdoor zijn.

ja, dat ben ik daar bovenaan :)

11 jaar hield ik het vol, totdat ik genoeg kreeg... van de balletjuf, denk ik.  En haar tirannieke opmerkingen tijdens de toch wel pittige examens.  En ook van die gevreesde, pijnlijke pointes.  En je bent puber...en je wilt plots geen ballet meer.  Zo gaat dat.

Toen ik 10 was, wilde ik ook mode-ontwerpster worden.  De ballerina kreeg dus plots concurrentie.  Dàgen én tekenmateriaal sleet ik eraan.  Een eigen modeshow, een eigen winkel, een eigen tijdschrift zelfs...   Je kan het zo gek niet bedenken of ik kribbelde het neer.    Stàpels tekeningen vol!
Dat ging zo een aantal jaren door, die creatieve uitlaatklep.  Maar gaandeweg zwakte het af.  Waar ik het verloren ben, weet ik niet zeker.  Maar lange tijd wilde ik geen ballerina meer zijn, of ontwerpster of ...iets anders.

En nu...op mijn 35 (het is nooit te laat!) wil ik schrijven.  Het (creatieve) bloed kruipt waar het niet gaan kan?

Maar wat ik me dan afvraag: waarom zijn we als kind zo creatief...en verzwakt het daarna?  Of blijft er nauwelijks nog iets van over? 
Kleine kinderen zijn van nature creatief, maar creativiteit en creatief denken wordt hen afgeleerd.  Ik moest toch even slikken toen ik dat las.

En de volgende wijsheid las ik ook ergens: het favoriete speelgoed van je kind vertelt je veel over zijn/haar talenten.  Flink opletten dus, mama's en papa's...

Anderzijds: als het digitale 'speelgoed' van tegenwoordig de norm is, dan worden onze kids niets anders dan volleerde techneuten.  Ach ja, de volgende Steve Jobs...ook niet slecht!